Creatieve therapie voor kinderen en jongeren

IMG-20150924-WA0003Door mijn verschillende interesses en banen heb ik veel ervaring in het werken met kinderen. Sinds 2000 werk ik als pedagogisch medewerker bij een landelijke kinderopvangorganisatie en als docent beeldende kunst in museum de Hermitage in Amsterdam. Hierbij kom ik in aanraking met veel verschillende kinderen en hun diverse achtergronden. Het geeft me veel plezier en voldoening om kinderen op een creatieve wijze te begeleiden. Het mooie en belangrijke creatieve proces kent veel verschillende aspecten.
‘Kinderen en jongeren hebben van nature al de speelsheid en creativiteit in zich’ denken mensen vaak. Toch is dat niet altijd zo: er zijn kinderen en jongeren die heel geremd zijn en zich niet kunnen uiten zoals ze zouden willen. Zij hebben moeite om uiting te geven aan hun gevoelens en emoties, om hun leven vorm te geven en moeilijke zaken te verwerken. Daardoor kunnen allerlei klachten optreden, zoals:

  • Slaapstoornissen
  • Eetstoornissen
  • Hoofdpijn
  • Snel van slag of angstig zijn
  • Aanhoudende boosheid tot agressief gedrag

Voor wie?

Creatieve therapie kan helpen bij:

    • Kinderen en jongeren die niet zo verbaal zijn, moeite met de taal hebben en/of een stotterprobleem.
    • Kinderen en jongeren die een gebrek aan zelfvertrouwen hebben.
    • Kwetsbare kinderen en jongeren bij wie niet alles stabiel en prettig verloopt.
    • Kinderen en jongeren die zich sociaal niet kunnen aanpassen en zich niet gedragen zoals de omgeving verlangt.
    • Kinderen en jongeren met angsten, zoals bijvoorbeeld faalangst.
    • Opgroeiende kinderen en jongeren die hun binnenwereld met al die verschillende en soms lastige emoties aan het ontdekken zijn.
    • Kinderen en jongeren die in de knoop zitten met hun seksualiteit.

Kinderen en jongeren in verlies- en rouw situaties

In het bijzonder richt ik me op kinderen en jongeren die met verlies te maken hebben (gehad) en daarin vastlopen, geen energie hebben, lusteloos worden of andere blokkades vertonen, en/of op hun ouders die er niet mee om kunnen gaan. Kinderen en jongeren houden in een dergelijke situatie vaak heel veel rekening met hun ouders en raken daardoor zelf op de achtergrond. Kinderen en jongeren hebben een geheel eigen manier om met de dood om te gaan. Ze hebben een groot overlevingsinstinct en een enorme veerkracht. Zo kunnen ze heel snel schakelen van iets groots en ingrijpends als verlies naar iets concreets als ‘Hoe lang mag ik buiten spelen?’ of ‘Hoeveel zakgeld krijg ik?’. Hoe ze omgaan met een scheiding of met het overlijden van hun mama, papa, broer, zus, een ander dierbaar iemand, of een geliefd huisdier, verschilt per persoon. Hierbij kunnen lotgenoten een belangrijke rol spelen, om ze te helpen voelen dat ze er niet alleen voor staan. Maar soms zijn die niet direct beschikbaar of zelfs helemaal niet te vinden. Het kind of de jongere wil het liefst verder gaan met de gewone dingen van alledag. Maar als hij of zij geen gehoor krijgt voor zijn verdriet en niet kan uitleggen wat er in haar of hem omgaat, kunnen er psychische en fysieke klachten optreden, zoals:

Kinderen
• agressiviteit
• baldadigheid
• andere heftige gevoelsuitingen
• bedplassen
• angsten
• prestatievermindering
Jongeren:
• agressiviteit
• schaamte
• depressie
• terugtrekken in eigen schulp
• slapeloosheid
• eetproblemen
• concentratievermindering
• parentificatie (jongere neemt zorgen van ouders over)
• slecht gezondheidsgedrag (overmatige alcoholconsumptie, roken, drugs en weinig bewegen)
• prestatievermindering
MIJN EIGEN ERVARING
Ik heb dit zelf ervaren met mijn destijds vijfjarige dochtertje, toen ik haar moest vertellen dat haar vader bij een auto-ongeluk was omgekomen. Mijn zwaarste en moeilijkste opdracht ooit! Een van de eerste dingen die ze toen zei: “Zo oneerlijk dat ik geen papa meer heb en de anderen wel”. Met die anderen bedoelde ze haar klasgenootjes. Die haar vervolgens gingen pesten omdat ze geen vader meer had! Keihard, en het komt helaas vaker voor dan je denkt.